Sunday, May 17, 2009

အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ

အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္မေလးရွားတို႔တြင္ဗုဒၶဘာသာမထြန္းကားမီကျခားဘာသာကိုးကြယ္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္မႈရိွိခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္အစၥလာမ္ဘာသာေပၚထြန္းလာေသာ အခါတြင္
အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္မႈရွိလာျပန္သည္။ ယင္းကိစၥမွာ ထုိေဒသခံလူတို႔၏
ႏွလံုးသားေရးရာ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတို႔အေနျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး
ဗုဒၶဘာသာျပန္လည္ ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကသည္။
အျခားဘာသာတစ္ခုသို႔လည္းကူးေျပာင္းႏိုင္ၾကေပသည္။ အစၥလာမ္ သာသနာအတြင္း၌သာ
ေနၾကရမည္ဟု ထားျမစ္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာအလ်ဥ္းမရွိပါ။ ဘာသာေျပာငး္က ထုိသူကို
သတ္ရမည္ဟူေသာ ကုရ္အာန္၏ ျပဌာန္းခ်က္ အလ်ဥ္းမရွိပါ။
အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း မည္သည့္ဘာသာသသနာမွ် မေပၚေပါက္ခဲ့ပါ။ နတ္
ကိုးကြယ္မႈသာရွိခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ႏွင့္
ဟိႏၵဴ ဘာသာအားလံုးမွာ ျပည္ပမွ၀င္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အိႏၵိယမွ
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၀င္ရာက္လာျခင္း ေၾကာင့္
ထိုစဥ္ကေဒသခံျမန္မာျပည္သူတို႕က ငါတို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို

လာေရာက္ဖ်က္ဆီးသည္ဟု မွတ္တမ္းတင္၍မရေခ်။ ပုဂံသို႔ သထံုမွ ေထရ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာမေရာက္မီကတည္းက အာရဗ္မြတ္စလင္မ္မင္းမႈထမ္းမ်ား ရွိေနၾက
ၿပီျဖစ္ပါသည္။ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ား၌ ပသီ (ပန္သိယ္) ႏွင့္
ကုလလူမ်ိဳးတို႔အေၾကာင္း ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ # အေနာ္ရထာမင္းထံ၌ ပသီေသနတ္တပ္
ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ## ထို႔အတူ သထံု မႏူဟာမင္းထံမွ ပိဋကတ္သံုးပံုပင့္ရန္
ၿမိဳ႕တံခါးပြင့္ေအာင္ျပဳခဲ့သူမွာ ပုဂံသူရဲေကာင္း အာရဗ္ေျချမန္ေတာ္
ဗ်တၱျဖစ္သည္။ @ ထို႔အတူ တ႐ုတ္ျပည္မွ ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ပင့္ရာတြင္
ၿမိဳ႕တခါးပြင့္ေအာင္ ျပဳခဲ့သူမ်ားမွာ ဗ်တၱ၏ သားမ်ားျဖစ္ေသာ
ေရႊဖ်င္းညီေနာင္ တို႔သာျဖစ္ပါသည္။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္တါင္ တစ္ျပည္ႏွင့္တစ္ျပည္
ဘုရင္မ်ားတိုက္ခိုက္သိမ္းသြင္းျခင္းမွာ မဆန္းပါ။ ျမန္မာတို႔သည္လည္း
မဏိပူရ၊ အာသံ၊ စစ္တေကာင္း၊ ယိုးဒယား၊ ဇင္းမယ္တို႔ ကို
တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါသည္။
ထိုအတူ အိႏိၵယတြင္ အာရိယန္မ်ား၊ ဟိႏၵဴမင္းမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာမင္းမ်ား၊
မြတ္စလင္မင္းမ်ား အဆက္ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္ မွာမဆန္းပါ။ အိႏၵိယတြင္
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားလာမႈေၾကာင့္ ဟိႏၵိဘာသာ၀င္တို႔က မုန္းစရာအေၾကာင္းမရွိပါ။
ထုိအတူ အစၥလာမ္ကို လူအခ်ဳိ႕လက္ခံ လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ က်န္သူမ်ား
မုန္းစရာမရွိ။
အိႏိၵယတြင္ ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ရနမ္ မြတ္စလင္မ္တို႔ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းလည္း
မဟုတ္ေခ်။ သမိုင္းနားမလည္သူတစ္ခ်ဳိ႕၏ စြပ္စြဲခ်က္သာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အာေရဗ်၌ မုဟမၼသခင္ မေမြးဖြားမီ (ေအဒီ ၅၇၀) အလ်င္ကပင္ အိႏိၵယ၌
ေဗာဓိေညာင္ပင္ ႏုတ္ခံရျခင္း၊ နာလႏၵ တကၠသိုလ္ဖ်က္ဆီးခံရျခင္း၊ ရဟန္းမ်ား
သတ္ခံရျခင္းတို႔ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို မြတ္စလင္မ္တို႔ေခါင္း
အၾကြင္းမဲ့ပံုခ်ျခင္းမွာ လုပ္ၾကံလိမ္လည္မႈသာျဖစ္ပါသည္။
သံဃာဂိုဏ္းမ်ားစြာကြဲျခင္း၊ သာသနာဖ်က္ ရဟန္းယုတ္မ်ားေပၚခဲ့ျခင္း၊
ဟိႏၵိဴျဗဟၼာဏ၀ါဒ ျပန္လည္အားေကာင္းလာျခင္းတို႔သည္ အိႏိၵယ၌
ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
မြတ္စလင္မ္မ်ားအိႏၵိယသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေအဒီ (၁၂) ရာစုတြင္ အိႏၵိယတြင္
ဗုဒၶဘာသာေမွးမွိန္ေနၿပီျဖစ္ပါ၍ သီဟို နွင့္ အေနာက္ဘဂၤလား တစ္၀ွက္တြင္သာ
ရွိပါေတာ့သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကို ဟိႏၵဴပါေမာကၡမ်ားေရးသားေသာ သမိုင္းမ်ား၊
တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အိႏၵိယျပည္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းမ်ား၌
ေဖာ္ျပထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။
Ref: (1) Professor R.C Majundar “ ANCIENT INDIA”
Delhi, Motilal Banarisdass, pp. 165-157, 427-429
(2) Encyclopaedia Bntannica, “Decline of Buddhism in India” Vol 4,
1768, Williamm Beton, P . 357
(3) Taya Zinkin, “INDIA”
Newyork, Walker and company, pp.23-27
အကယ္၍သာ အိႏၵိယတြင္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိုးစံခဲ့ေသာ
ေဒလီစူလ္တန္ ႏွင့္ မြန္ဂိုအင္ပါယာၾကီး၏ မြတ္စလင္မ္မင္းတို႔
အဓမၼျပဳခဲ့ၾကပါလွ်င္ ယေန႔ဗုဒၶဂါယာေနရာ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး ယင္းေနရာတြင္
ဗလီႀကီးမ်ားကိုသာ ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မည္။
ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္ ဘဂၢဒက္ယဥ္ေက်းမႈႀကီးကို မြန္ဂိုတို႔က ေသြးေခ်ာင္းစီးမွ်
က်ဴးေက်ာ္ ဖ်က္စီးခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိစဥ္ကမြန္ဂိုတို႔အတြင္း၌
နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားႏွင့္ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာအယူရွိသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။
ထုိအတူ မြတ္စလင္မ္တို႔၏ စပိန္ယဥ္ေက်းမႈေသြးေခ်ာင္းစီး
ဖ်က္စီးခံခဲ့ရပါသည္။
ဆိုဗီယက္႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားကၽြန္းဆြယ္ေဒသမ်ားရွိ
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ေအာက္တြင္ မြတ္စလင္မ္တို႔
အလူးအလိမ့္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံခဲ့ၾကရၿပီး ေသခဲ့ၾကရသည္၊ စီးပြား
ပ်က္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ မြတ္စလင္မ္တို႔၏ ခုိင္မာေသာယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္
ယခုအခါ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ေမွးမွိန္လာခဲ့ၿပီး ၄င္းတို႔မွာ
မြတ္စလင္မ္အျဖစ္ရပ္တည္ႏုိင္ၾကေပ သည္။ မည္သည့္လူအစုအေ၀းမဆို မိမိတို႔၏
ခုိင္မာေသာယံုၾကည္ခ်က္ကို မည္သည့္အင္အားစုကမွ် ဖ်က္စီးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ သြန္သင္ခ်က္မွာ-
(၁) ကမာၻ႕လူသားအားလံုးသည္ မိသားစုႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ (၄၉း ၁၃)
(၂) လူမ်ိဳးတစ္မ်ဳိးက အျခားတစ္မ်ဳိးအား ႏွိမ့္ခ်ေခၚေ၀ၚဆက္ဆံျခင္းမျပဳရ။ (၄၉း၁၁-၁၂)
(၃) အျခားဘာသာတရား၏ အႀကီးအကဲမ်ားကို ေစာ္ကားေျပာဆိုျခင္းမျပဳရ။(၆း၁၀၉)
(၄) သာမန္အားျဖင့္ မြတ္စလင္မ္အႀကီးအာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္
အျခားဘာသာ၀င္တို႔၏ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မ်ားကိစၥတြင္၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္မရွိ၊
သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ပိုင္ခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳေသာအားျဖင့္
လူယုတ္မာတို႔က အျခားဘာသာ၀င္တို႔၏ ေက်ာင္းကန္ မ်ားကိုဖ်က္ဆီးလ်င္
ကာကြယ္မႈေပးၾကရမည္။ (၂၂း၄၀)
ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမဘာသာအေနျဖင့္ အျခားဘာသာမ်ားကို ေစာ္ကားရန္္၊
၀တ္ေက်ာင္း ေတာ္မ်ားကို ဖိက္ဆီးရန္ သြန္သင္ခ်က္မရွိပါ။
# (က)ေဒါက္တာသန္းထြန္း `မႏၲေလးသနုိင္း သုေတသန (၃)
`လုပ္သားျပည္သူ႕ေနစဥ္သီတင္းစာ (၁၈-၁- ၉၆) စာ-၆
(ခ) သမိုင္းလက္ေထာက္ကထိက ေဒၚတင့္စိန္ `ကုန္းေဘာင္ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈနိဒါန္း
`တကၠသိုလ္ပညာ ပေဒသာစာေစာင္၊ အတြဲ ၁၃ အပိုင္း ၄ စာ ၇၅။
## ဟံသာ၀တီ ဦးဘရင္ ``ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လယ္သမားေရးရာ´´ ရန္ကုန္၊
ျပည္သူ႕အလင္းစာေပတုိက္၊ ၁၉၆၇၊ၾသဂုတ္လ၊စာ-၂၅။
@ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညြန္႔ ``တိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈပေဒသာ´´၊
သုတစာေပစာတမ္းမ်ား (ပထမတြဲ)၊ ရန္ကုန္၊ စာေပဗိမာန္၊ ၁၉၈၀၊ စာ-၈၇။
(ခ)မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီး၊ ရန္ကုန္၊ သီတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္း၊
၁၉၉၂၊ စာ-၂၄၄-၂၄၇။
ဤစာအား ဦးျမင့္သိန္း (အစၥလာမ္ဓမၼသတ္မွဴး-မုဖ္သီ)
(စာေရးဆရာၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္)
မွ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၂) တြင္
(က) ဥကၠဌ ဆရာေတာ္
(ခ) အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္
ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔
ကမာၻေအးကုန္းေျမ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။ သို႔လိပ္မူေပးပို႔ေသာ စာမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပအပ္ပါသည္။

...Read More...

အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ

အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္မေလးရွားတို႔တြင္ဗုဒၶဘာသာမထြန္းကားမီကျခားဘာသာကိုးကြယ္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္မႈရိွိခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္အစၥလာမ္ဘာသာေပၚထြန္းလာေသာ အခါတြင္
အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္မႈရွိလာျပန္သည္။ ယင္းကိစၥမွာ ထုိေဒသခံလူတို႔၏
ႏွလံုးသားေရးရာ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတို႔အေနျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး
ဗုဒၶဘာသာျပန္လည္ ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကသည္။
အျခားဘာသာတစ္ခုသို႔လည္းကူးေျပာင္းႏိုင္ၾကေပသည္။ အစၥလာမ္ သာသနာအတြင္း၌သာ
ေနၾကရမည္ဟု ထားျမစ္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာအလ်ဥ္းမရွိပါ။ ဘာသာေျပာငး္က ထုိသူကို
သတ္ရမည္ဟူေသာ ကုရ္အာန္၏ ျပဌာန္းခ်က္ အလ်ဥ္းမရွိပါ။
အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း မည္သည့္ဘာသာသသနာမွ် မေပၚေပါက္ခဲ့ပါ။ နတ္
ကိုးကြယ္မႈသာရွိခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ႏွင့္
ဟိႏၵဴ ဘာသာအားလံုးမွာ ျပည္ပမွ၀င္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အိႏၵိယမွ
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၀င္ရာက္လာျခင္း ေၾကာင့္
ထိုစဥ္ကေဒသခံျမန္မာျပည္သူတို႕က ငါတို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို

လာေရာက္ဖ်က္ဆီးသည္ဟု မွတ္တမ္းတင္၍မရေခ်။ ပုဂံသို႔ သထံုမွ ေထရ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာမေရာက္မီကတည္းက အာရဗ္မြတ္စလင္မ္မင္းမႈထမ္းမ်ား ရွိေနၾက
ၿပီျဖစ္ပါသည္။ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ား၌ ပသီ (ပန္သိယ္) ႏွင့္
ကုလလူမ်ိဳးတို႔အေၾကာင္း ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ # အေနာ္ရထာမင္းထံ၌ ပသီေသနတ္တပ္
ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ## ထို႔အတူ သထံု မႏူဟာမင္းထံမွ ပိဋကတ္သံုးပံုပင့္ရန္
ၿမိဳ႕တံခါးပြင့္ေအာင္ျပဳခဲ့သူမွာ ပုဂံသူရဲေကာင္း အာရဗ္ေျချမန္ေတာ္
ဗ်တၱျဖစ္သည္။ @ ထို႔အတူ တ႐ုတ္ျပည္မွ ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ပင့္ရာတြင္
ၿမိဳ႕တခါးပြင့္ေအာင္ ျပဳခဲ့သူမ်ားမွာ ဗ်တၱ၏ သားမ်ားျဖစ္ေသာ
ေရႊဖ်င္းညီေနာင္ တို႔သာျဖစ္ပါသည္။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္တါင္ တစ္ျပည္ႏွင့္တစ္ျပည္
ဘုရင္မ်ားတိုက္ခိုက္သိမ္းသြင္းျခင္းမွာ မဆန္းပါ။ ျမန္မာတို႔သည္လည္း
မဏိပူရ၊ အာသံ၊ စစ္တေကာင္း၊ ယိုးဒယား၊ ဇင္းမယ္တို႔ ကို
တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါသည္။
ထိုအတူ အိႏိၵယတြင္ အာရိယန္မ်ား၊ ဟိႏၵဴမင္းမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာမင္းမ်ား၊
မြတ္စလင္မင္းမ်ား အဆက္ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္ မွာမဆန္းပါ။ အိႏၵိယတြင္
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားလာမႈေၾကာင့္ ဟိႏၵိဘာသာ၀င္တို႔က မုန္းစရာအေၾကာင္းမရွိပါ။
ထုိအတူ အစၥလာမ္ကို လူအခ်ဳိ႕လက္ခံ လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ က်န္သူမ်ား
မုန္းစရာမရွိ။
အိႏိၵယတြင္ ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ရနမ္ မြတ္စလင္မ္တို႔ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းလည္း
မဟုတ္ေခ်။ သမိုင္းနားမလည္သူတစ္ခ်ဳိ႕၏ စြပ္စြဲခ်က္သာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အာေရဗ်၌ မုဟမၼသခင္ မေမြးဖြားမီ (ေအဒီ ၅၇၀) အလ်င္ကပင္ အိႏိၵယ၌
ေဗာဓိေညာင္ပင္ ႏုတ္ခံရျခင္း၊ နာလႏၵ တကၠသိုလ္ဖ်က္ဆီးခံရျခင္း၊ ရဟန္းမ်ား
သတ္ခံရျခင္းတို႔ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို မြတ္စလင္မ္တို႔ေခါင္း
အၾကြင္းမဲ့ပံုခ်ျခင္းမွာ လုပ္ၾကံလိမ္လည္မႈသာျဖစ္ပါသည္။
သံဃာဂိုဏ္းမ်ားစြာကြဲျခင္း၊ သာသနာဖ်က္ ရဟန္းယုတ္မ်ားေပၚခဲ့ျခင္း၊
ဟိႏၵိဴျဗဟၼာဏ၀ါဒ ျပန္လည္အားေကာင္းလာျခင္းတို႔သည္ အိႏိၵယ၌
ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ရျခင္း အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
မြတ္စလင္မ္မ်ားအိႏၵိယသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေအဒီ (၁၂) ရာစုတြင္ အိႏၵိယတြင္
ဗုဒၶဘာသာေမွးမွိန္ေနၿပီျဖစ္ပါ၍ သီဟို နွင့္ အေနာက္ဘဂၤလား တစ္၀ွက္တြင္သာ
ရွိပါေတာ့သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကို ဟိႏၵဴပါေမာကၡမ်ားေရးသားေသာ သမိုင္းမ်ား၊
တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အိႏၵိယျပည္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းမ်ား၌
ေဖာ္ျပထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။
Ref: (1) Professor R.C Majundar “ ANCIENT INDIA”
Delhi, Motilal Banarisdass, pp. 165-157, 427-429
(2) Encyclopaedia Bntannica, “Decline of Buddhism in India” Vol 4,
1768, Williamm Beton, P . 357
(3) Taya Zinkin, “INDIA”
Newyork, Walker and company, pp.23-27
အကယ္၍သာ အိႏၵိယတြင္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိုးစံခဲ့ေသာ
ေဒလီစူလ္တန္ ႏွင့္ မြန္ဂိုအင္ပါယာၾကီး၏ မြတ္စလင္မ္မင္းတို႔
အဓမၼျပဳခဲ့ၾကပါလွ်င္ ယေန႔ဗုဒၶဂါယာေနရာ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး ယင္းေနရာတြင္
ဗလီႀကီးမ်ားကိုသာ ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မည္။
ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္ ဘဂၢဒက္ယဥ္ေက်းမႈႀကီးကို မြန္ဂိုတို႔က ေသြးေခ်ာင္းစီးမွ်
က်ဴးေက်ာ္ ဖ်က္စီးခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိစဥ္ကမြန္ဂိုတို႔အတြင္း၌
နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားႏွင့္ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာအယူရွိသူမ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။
ထုိအတူ မြတ္စလင္မ္တို႔၏ စပိန္ယဥ္ေက်းမႈေသြးေခ်ာင္းစီး
ဖ်က္စီးခံခဲ့ရပါသည္။
ဆိုဗီယက္႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားကၽြန္းဆြယ္ေဒသမ်ားရွိ
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ေအာက္တြင္ မြတ္စလင္မ္တို႔
အလူးအလိမ့္ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံခဲ့ၾကရၿပီး ေသခဲ့ၾကရသည္၊ စီးပြား
ပ်က္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ မြတ္စလင္မ္တို႔၏ ခုိင္မာေသာယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္
ယခုအခါ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ေမွးမွိန္လာခဲ့ၿပီး ၄င္းတို႔မွာ
မြတ္စလင္မ္အျဖစ္ရပ္တည္ႏုိင္ၾကေပ သည္။ မည္သည့္လူအစုအေ၀းမဆို မိမိတို႔၏
ခုိင္မာေသာယံုၾကည္ခ်က္ကို မည္သည့္အင္အားစုကမွ် ဖ်က္စီးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ သြန္သင္ခ်က္မွာ-
(၁) ကမာၻ႕လူသားအားလံုးသည္ မိသားစုႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ (၄၉း ၁၃)
(၂) လူမ်ိဳးတစ္မ်ဳိးက အျခားတစ္မ်ဳိးအား ႏွိမ့္ခ်ေခၚေ၀ၚဆက္ဆံျခင္းမျပဳရ။ (၄၉း၁၁-၁၂)
(၃) အျခားဘာသာတရား၏ အႀကီးအကဲမ်ားကို ေစာ္ကားေျပာဆိုျခင္းမျပဳရ။(၆း၁၀၉)
(၄) သာမန္အားျဖင့္ မြတ္စလင္မ္အႀကီးအာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္
အျခားဘာသာ၀င္တို႔၏ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မ်ားကိစၥတြင္၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္မရွိ၊
သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ပိုင္ခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳေသာအားျဖင့္
လူယုတ္မာတို႔က အျခားဘာသာ၀င္တို႔၏ ေက်ာင္းကန္ မ်ားကိုဖ်က္ဆီးလ်င္
ကာကြယ္မႈေပးၾကရမည္။ (၂၂း၄၀)
ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမဘာသာအေနျဖင့္ အျခားဘာသာမ်ားကို ေစာ္ကားရန္္၊
၀တ္ေက်ာင္း ေတာ္မ်ားကို ဖိက္ဆီးရန္ သြန္သင္ခ်က္မရွိပါ။
# (က)ေဒါက္တာသန္းထြန္း `မႏၲေလးသနုိင္း သုေတသန (၃)
`လုပ္သားျပည္သူ႕ေနစဥ္သီတင္းစာ (၁၈-၁- ၉၆) စာ-၆
(ခ) သမိုင္းလက္ေထာက္ကထိက ေဒၚတင့္စိန္ `ကုန္းေဘာင္ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈနိဒါန္း
`တကၠသိုလ္ပညာ ပေဒသာစာေစာင္၊ အတြဲ ၁၃ အပိုင္း ၄ စာ ၇၅။
## ဟံသာ၀တီ ဦးဘရင္ ``ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လယ္သမားေရးရာ´´ ရန္ကုန္၊
ျပည္သူ႕အလင္းစာေပတုိက္၊ ၁၉၆၇၊ၾသဂုတ္လ၊စာ-၂၅။
@ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညြန္႔ ``တိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈပေဒသာ´´၊
သုတစာေပစာတမ္းမ်ား (ပထမတြဲ)၊ ရန္ကုန္၊ စာေပဗိမာန္၊ ၁၉၈၀၊ စာ-၈၇။
(ခ)မွန္နန္းရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီး၊ ရန္ကုန္၊ သီတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္း၊
၁၉၉၂၊ စာ-၂၄၄-၂၄၇။
ဤစာအား ဦးျမင့္သိန္း (အစၥလာမ္ဓမၼသတ္မွဴး-မုဖ္သီ)
(စာေရးဆရာၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္)
မွ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၂) တြင္
(က) ဥကၠဌ ဆရာေတာ္
(ခ) အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္
ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔
ကမာၻေအးကုန္းေျမ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။ သို႔လိပ္မူေပးပို႔ေသာ စာမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပအပ္ပါသည္။

...Read More...